Orfeo '70 przyswaja współczesnej widowni świadomość nośnych niegdyś kategorii losu i wpisanego weń tragizmu. Od wiosny 2016 roku spektakl podróżuje pomiędzy Polską, Wielką Brytanią i Włochami gdzie był wielokrotnie prezentowany. Reżyser Dawid Żakowski oraz autor scenariusza jak i wykonawca sztuki Kamil Adamus wykazali się znakomitym zrozumieniem idei partnerstwa tworząc sceniczną opowieść o rzadkim poziomie niezależności względem obowiązujących koniunktur ideologiczno-wykonawczych.
ORFEO ‘70 powstał jako owoc skontrowania mitu Orfeusza i Eurydyki doświadczeniem emigracji.
Na spektakl składają się dwie historie:
Pierwsza, poświęcona postaci Eurydyki, opowiada o losach Elżbiety Zet, która dorastała w sierocińcu w Biskupcu Warmińskim za czasów PRL-u. W latach, w których idee socjalizmu były budulcem osobistej mitologii. Ideami tymi karmiono wszystkich wpajając w ludzi wiarę, że postępowanie według socjalistycznych zasad zaowocuje stanem permanentnego szczęścia. Osierocona Eurydyka/Elżbieta Zet stopniowo zawierza tym ideom, pragnąc, aby i dla niej świat okazał się terytorium dobra.
Druga historia to losy Orfeusza, syna Eurydyki/Elżbiety Zet, który powraca na ziemie polskie, aby spotkać się z duchem swojej matki. Starcie języków oraz kultur, którego doświadczył w trakcie wieloletniej emigracji, wpływa na swoiste odczytanie Polski w aspekcie przemian historyczno — geopolitycznych.
Mit Orfeusza i Eurydyki stał się subtelną osnową dla wielowymiarowej narracji poruszającej tematykę dziejów Polski oraz jednostek uwikłanych w żywioły zachodniej historii. Z kolei szeroki wachlarz poetyk performatywnych zaowocował pytaniem o miejsce polszczyzny w procesie dziejowym.
ORFEO ‘70 wiedzie nas poprzez rozdroża minionego stulecia, sugerując, że szlak do Eurydyki polega na wsłuchiwaniu się w głosy tych, z którymi czas uporał się równie lekko jak upora się i z naszym pokoleniem: w głosy poetów, vide niemieckojęzyczny Paul Celan i rosyjskojęzyczny Osip Mandelsztam, oraz w głosy naszych polskich przodków: naszych matek, ojców, babć czy Dziadów.
Chcąc sprostać tym licznym wymogom spektakl posługuje się wieloma rodzajami dyskursu: słowem, pieśnią, pismem oraz prowadzonym intuicyjnie ciałem wykonawcy dzieła.
O autorze i wykonawcy:
Kamil Adamus to artysta sztuk teatralno-performatywnych działający w latach 2006/2016 na terenie Wysp Brytyjskich gdzie współtworzył The Bones Theatre.
Absolwent wydziału Sztuk Performatywnych londyńskiej Royal Central School of Speech and Drama. Obecnie mieszka w Olsztynie, gdzie bierze udział w projektach Stowarzyszenia Tratwa. Od 2016 roku regularnie współpracuje z warszawskim Stowarzyszeniem Sztuka Nowa. W latach 2020/2021 uczestniczył w projekcie Teatru Pieśni Kozła Apokryfa.
ORFEO ‘70 to wieloletni projekt (od wiosny 2016 roku po dziś dzień) mający na celu zbadanie rytualizacji przestrzeni prywatnej na polu sztuk performatywnych. Spektakl istnieje obecnie w trzech wersjach językowych: polskiej, angielskiej oraz włoskiej. W kwietniu 2024 w Mediolanie odbyła się
premiera wersji włoskiej.