Wrześniowa przysięga poprzedzona została podpisaniem listów intencyjnych pomiędzy 7. Pomorską Brygadą Oborny Terytorialnej a Miastem, Powiatem i Gminą Starogard Gdański odnośnie wsparcia podczas działań przeciwkryzysowych.
Podpisano również list intencyjny ze Stowarzyszeniem Szwadronu Kawalerii im. 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich z siedzibą w Starogardzie Gdańskim oraz z Grupą Rekonstrukcji Historycznej Batalionu AK "Czata 49" z Gdańska. Porozumienia te pozwolą jeszcze bardziej zacieśnić współpracę pomiędzy wojskiem, samorządem a tymi organizacjami w celu propagowania wartości patriotycznych, promocji wojska i zapoznawania z historią naszego kraju.
Uroczystości te odbyły się w pięknym, zabytkowym kasynie wojskowym przy ulicy Sobieskiego 14, które jednocześnie spełnia rolę Muzeum 2. Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich.
Początki pułku Rokitniańczyków wywodzą się z 2 Pułku Ułanów Legionów Polskich, stąd też jego historia zaczyna się w roku 1914 i nierozłącznie wiąże się z pierwszą wojną światową i powstaniem pierwszych szwadronów kawalerii, późniejszej II Brygady Legionów Polskich. Rozwiązany w 1918 roku przez Austriaków został odtworzony jeszcze tego samego roku przez władze wojskowe odradzającej się Rzeczpospolitej. Miano „Rokitniańskich” w nazwie 2 Pułku Szwoleżerów łączyło się z bohaterską szarżą 2 Szwadronu Legionów Polskich na okopy rosyjskie pod Rokitną 13 VI 1915 roku, w której poległ dowódca rotmistrz Zbigniew Dunin – Wąsowicz.
Początkowo miejscem stacjonowania pułku było Bielsko skąd w lipcu 1919 roku przerzucony został na Kujawy z zadaniem przejmowania Pomorza z rąk zaborcy pruskiego. W styczniu 1920 r. pułk wraz z innymi oddziałami przekroczył dawną granicę niemiecką w rejonie Dobrzynia, i posuwał się po osi Dobrzyń – Grudziądz – Kościerzyna – Wejherowo -Puck. Przejmowanie Pomorza było jednym tryumfalnym marszem, a jednocześnie niekończącym się pasmem owacji i gościnności okazywanej przez ludność polską.
W kwietniu 1920 r. liczący wówczas ok 800 szabel pułk został przetransportowany na Front Ukraiński, do Galicji Wschodniej, gdzie brał udział w 33 ważniejszych i większych akcjach. Między innymi w zagonie na Koziatyn i w bitwie pod Komarowem. Swój szlak bojowy zakończył 10 października 1920 r. udziałem w zdobyciu Korostenia.
Od 1926 r. 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich stacjonował w kilkutysięcznym wówczas Starogardzie Gdańskim, na terenach zamieszkałych w dużej mierze przez ludność niemiecką co dawało poczucie bezpieczeństwa Polakom z Pomorza. I to właśnie ze Starogardu szwoleżerowie wyruszyli na swój ostatni bój. Po krwawych walkach we wrześniu 1939 roku żołnierze 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich walczyli w AK i PSZ aż do końca wojny.
W 2006 roku w Starogardzie Gdańskim powstało Stowarzyszenie Szwadron Kawalerii im. 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, któremu Zrzeszenie Kół Pułkowych Kawalerii w Londynie – przyznało prawo do dziedziczenia tradycji bojowej i barw tej elitarnej jednostki kawalerii II RP. Szwadron posiada konny pododdział reprezentacyjny i prowadzi szeroką działalność w celu propagowania idei kawaleryjskich, zrzeszając rodziny zmarłych i polegających żołnierzy Pułku oraz wszystkich sympatyków jeździectwa i kawalerii.
