Zachorowania na odrę w Polsce są związane przede wszystkim z zawlekaniem choroby z zagranicy, lub zakażeniem osób, które nie są zaszczepione przeciwko odrze przez osoby nie będące narodowości polskiej.
Na dzień 7 listopada 2018r. do godz. 12.00 w powiecie malborskim i sztumskim nie zgłoszono przypadku zachorowania i podejrzenia zachorowania na odrę. Odra jest wysoce zakaźną chorobą wirusową. Łatwo przenosi się z osoby chorej na osoby nieuodpornione. Jeden chory może zarazić od 12 do 18 osób z kontaktu. Wirus przenosi się drogą kropelkową (kaszel, kichanie osoby chorej na osobę zdrową) oraz przez bezpośrednią styczność z wydzieliną z nosa, gardła lub moczem osoby chorej. Od momentu zakażenia wirusem odry do wystąpienia pierwszych objawów choroby może upłynąć 10-12 dni. Objawy początkowo przypominają przeziębienie, jednak w miarę rozwoju choroby, temperatura rośnie i może dochodzić do 410C, a na ciele pojawia się czerwona wysypka. Osoba zakażona jest zaraźliwa dla innych na około 4 dni przed wystąpieniem wysypki i innych objawów wskazujących na zakażenie. Odra jest również groźna ze względu na możliwe wystąpienie powikłań, które najczęściej występują poniżej 5 roku życia i u osób powyżej 20 roku życia. Powikłania po zachorowaniu na odrę to min. zapalenia ucha środkowego, które może prowadzić do utraty słuchu (występuje u 7-9% dzieci), biegunka( u ok. 8% chorych), zapalenie płuc (pojawia się 1) u 1-6% chorych), zapalenie mózgu mogące prowadzić do głuchoty lub niepełnosprawności rozwija się u 1 na 1000 osób, uszkodzenie rogówki oka, mogące prowadzić do ślepoty ( dotyczy zwłaszcza dzieci niedożywionych z niedoborem witaminy A), podostre stwardniające zapalenie mózgu (jest rzadkie ale może wystąpić nawet kilkanaście lat po zakażeniu).
Zachorowania o charakterze i rozmiarach ognisk epidemicznych mogą wystąpić głównie wśród nieszczepionych społeczności lokalnych lub w środowisku szkolnym, jeśli stopień uodpornienia dzieci i dorosłych jest niewystarczający dla uzyskania tzw. odporności zbiorowiskowej, która powstaje gdy liczba osób uodpornionych osiąga co najmniej 95%.
Indywidualne ryzyko zachorowania na odrę występuje u każdej osoby, która nie była szczepiona przeciw tej chorobie( lub jej wcześniej nie przechorowała). Stosowanie szczepień ochronnych ma zasadnicze znaczenie w zapobieganiu zachorowań na odrę. Ze względu na wysoką zaraźliwość choroby oraz jej przenoszenie się drogą powietrzną szczepienie nie może być zastąpione jakimkolwiek innymi środkami ochrony. Program szczepień ochronnych w Polsce przewiduje obowiązkowe szczepienie dzieci przeciwko odrze w 2 roku życia oraz w ramach dawki przypominającej w 10 roku życia. Obowiązek szczepień dotyczy wszystkich osób przebywających w Polsce powyżej 3 miesięcy, ponieważ ryzyko występowania ognisk odry, również na Pomorzu powiązane jest także z migracją ludności , w tym także z Ukrainy, gdzie wielu dorosłych i dzieci pochodzących z tego kraju nie jest
zaszczepionych przeciwko odrze. Sanepid prowadzi intensywną kampanię informacyjną wśród obcokrajowców.
Osoby, które nie wiedzą lub nie pamiętają, czy chorowały lub były szczepione przeciwko odrze powinny;
- zgłosić się do swojego lekarza,
- zapytać lekarza o zasadność badania poziomu przeciwciał przeciwko odrze,
- ewentualnie poddać się szczepieniu ochronnemu, po konsultacji z lekarzem.
Osoby dorosłe zaszczepione jedną dawką szczepionki, w celu pełnego uodpornienia powinny przyjąć drugą, przypominającą dawkę.
Bardzo wiele merytorycznych i przystępnie podanych informacji na temat odry na stronie www.szczepienia.info